Το 7ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας επισκέφθηκε το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο.
Για τους επισκέπτες, οι ζωολογικοί κήποι αποτελούν ένα χώρο διασκέδασης και χαλάρωσης. Εμείς θέλουμε να αποτελεί επίσης χώρο εκπαίδευσης για τους μικρούς μαθητές και προστασίας και διατήρησης για τα ζώα.
Πέμπτη 7 Μαΐου 2009
Στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο
Στην Εθνική Λυρική Σκηνή
Για τις ανάγκες αυτού του παραμυθιού, πάνω στη σκηνή θα εγκατασταθούν δύο βασίλεια: το βασίλειο του τσάρου Σαλτάν, με κουκλίστικα σπίτια, ζωγραφισμένα πορτοπαράθυρα και πολύχρωμους τρούλους, και το μαγικό βασίλειο του πρίγκιοα Κβίντον, μια ονειρεμένη πολιτεία με χρυσούς τρούλους και διάφανα σπιτάκια. Εκεί κατοικούν μπάμπουσκες, βογιάροι, μμαγεμάνα ζώα και άλλοι ήρωες, ντυμένοι με πολύχρωμα, χιλιοστόλιστα, παραμυθένια κοστούμια. Εκεί κατοικεί και ο τσάρος του παραμυθιού μας, ένας τσάρος τόσο καλός και απλός, ώστε κάθε βράδυ γυρίζει στις γειτονιές παρέα με ένα σύμβουλό του για να δει από κοντά αν ο λαός του περνάει καλά. Ένα από αυτά τα βράδια, όπως περπατά έξω από ένα φτωχικό, βλέπει τρία κορίτσια, τρεις αδελφές, να γνέθουν δίπλα στο παράθυρο. Κοντοστέκεται για να τις δει και τις ακούει να κάνουν στο φεγγάρι μια ευχή: «Αν γινόμουν τσαρίνα, θα έστρωνα έναν τεράστιο τραπέζι με λιχουδιές που η ίδια θα μαγείρευα», λέει η μία. «Αν εγώ γινόμουν τσαρίνα, θα ύφαινα για όλο τον κόσμο ένα ύφασμα κεντημένο με χρυσές κλωστές και πολύτιμα πετράδια», λέει η άλλη. «Αν γινόμουν εγώ τσαρίνα, θα γεννούσα ένα διάδοχο πανέμορφο στον καλό μας τσάρο, για να τον κάνω ευτυχισμένο», λέει η Τρίτη. Ποια κοπέλα διάλεξε ο τσάρος για γυναίκα του, αλλά και τις περιπέτειες που πέρασε ο ίδιος και η οικογένειά του αποτελούν τη συνέχεια αυτού του θαυμάσιου παραμυθιού.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν παρακολουθώντας τον πολυπληθή θίασο (40 άτομα) επί σκηνής να παίζει, να χορεύει και να τραγουδά. Η ορχήστρα αποτελούμενη από βιολιά, βιόλες, κοντραμπάσο, όμποε, κλαρινέτα και άλλα όργανα συνόδευσε με θαυμαστό τρόπο την πλοκή του έργου. Στο τέλος τα παιδιά πήραν αυτόγραφα από τους ηθοποιούς και έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες.
Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τους μαθητές του σχολείου μας, που ανυπομονούν να τη ξαναζήσουν με μία νέα όπερα.