Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Οι μαθητές του Μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου Κοντοδεσποτίου βιώνουν το περιβάλλον τους από τη θέση του άλλου.

Το παιχνίδι «τυφλός- μη αρτιμελής» εντάσσεται στην ευρύτερη δέσμη δραστηριοτήτων με γενικό τίτλο «Γνωρίζω τον εαυτό μου και τους άλλους» που αναπτύσσονται στις σχολικές μονάδες σε συνεργασία με την υπεύθυνη της αγωγής υγείας. Τα παιδιά επιδιώκουν να εξοικειωθούν με την διαφορετικότητα δηλαδή «να δούνε τα πράγματα με τα μάτια του άλλου».
Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια ο ένας αναλαμβάνει το ρόλο του τυφλού και ο άλλος του μη αρτιμελή . Ο «μη αρτιμελής» ακουμπά το χέρι του -όχι αυτό με το ο οποίο γράφει αλλά το άλλο το «αδύνατο» που είναι λιγότερο ανεπτυγμένη η λεπτή του κίνηση- στο ώμο του τυφλού και τον καθοδηγεί ώστε να κινηθεί με ασφάλεια μέσα στο χώρο της σχολικής αίθουσας.
Ο «τυφλός» φυσικά έχει τα μάτια του καλυμμένα και πρέπει να αξιοποιεί τις άλλες αισθήσεις του ώστε να ακολουθεί τις οδηγίες που του μεταβιβάζει ο συνοδός του. Οι οδηγίες αναφορικά με την κατεύθυνση της κίνησης μεταβιβάζονται από την επαφή που έχουν στην πλάτη. Οι υπόλοιποι «βάζουν εμπόδια» στην κίνηση μετακινώντας καρέκλες ή άλλα αντικείμενα αθόρυβα.

Το παιχνίδι κρατάει για λίγα λεπτά και οι μαθητές εναλλάσσονται ώστε να αποκτήσουν όλοι την εμπειρία του « τυφλού» και του «μη αρτιμελή»


Ακολουθεί φάση αναστοχασμού κατά την οποία οι μαθητές καταγράφουν την εμπειρία τους και σχολιάζουν την καινούρια αίσθηση. Επιδιώκεται να προχωρήσουν σε γενικεύσεις αλλά και να παράγουν προφορικά ή γραπτά κείμενα.


Για τον τυφλό και τον οδηγό


Θέματα που θίγονται
§ Σχέσεις πλειονότητας / μειονότητας
Στόχοι
§ Να βιώσουμε την αίσθηση της απώλειας της αρτιμέλειας.
§ Να βρεθούμε στη θέση ατόμων που θεωρούνται μειονότητα για τη δική μας αντίληψη.
§ Να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά (ιδιαιτερότητες) χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι μειονεκτούμε.
§ Να αναλογιστούν οι μαθητές πότε και γιατί λέμε ότι ένα άτομο μειονεκτεί.
Συζήτηση και αξιολόγηση
Συγκεντρώστε τους μαθητές στην ολομέλεια και συζητήστε τι συνέβη και πώς αισθάνθηκαν. Ξεκινήστε ρωτώντας:
1. Πώς αισθανθήκατε όταν τα μάτια σας ήταν κλειστά;
2. Πώς αισθάνονται οι άνθρωποι που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό;
3. Γιατί αισθάνονται έτσι;
4. Πώς αισθανθήκατε όταν τα μάτια σας ήταν ανοικτά;
5. Πώς νιώθατε που είχατε την ευθύνη ενός ανθρώπου που είχε μια δυσκολία;
6. Πώς ήταν να χρησιμοποιείτε το "κακό" σας χέρι; Νιώθατε να μειονεκτείτε και εσείς