Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

«συνάντηση» με την τοπική κοινωνία

Ο εορτασμός της 17ης Νοέμβρη από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς: Γόνιμη «συνάντηση» με την τοπική κοινωνία
To 2ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς έστειλε σε όλους το μήνυμα ενός «ανοιχτού» στην τοπική κοινωνία σχολείου αφού με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της 17ης Νοεμβρίου συνεργάστηκε με τοπικούς πολιτιστικούς φορείς.


Όπως σημειώνει η Αλεξία Παπακώστα σε σχετικό κείμενο που μας έστειλε:
« Γείτονας» του συγκεκριμένου σχολείου ο Μορφωτικός Σύλλογος Λιβαδειάς φιλοξένησε στη μικρή αλλά όμορφη και ζεστή του αίθουσα μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς επεκτείνοντας και ενισχύοντας έτσι το ρόλο του ως τοπικός φορέας πολιτισμού αλλά και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια ελπιδοφόρα και δημιουργική σύζευξη τοπικής κοινωνίας και σχολείου. Επιπλέον μετά από πρωτοβουλία της ταλαντούχου μουσικού του σχολείου κας Ασπράκη Δέσποινας και της δραστήριας διευθύντριας κας Παπανικολάου Έλενας υπήρξε γόνιμη και ουσιαστική συνεργασία με τη Χορωδία Λιβαδειάς της οποίας μάλιστα τρία μέλη (η κ. Μπολοβίνη Χαρούλα, η κ. Παπαμανώλη Αγγελική και ο κ. Μωραίτης Αργύρης) συμμετείχαν στο Πολυθέαμα που παρουσιάστηκε. Αξίζει να τονιστούν η διακριτική αλλά ουσιαστική στην προσφορά της παρουσία τους τη μέρα της εκδήλωσης αλλά και οι εκπαιδευτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις τους τις μέρες των προβών. Από την άλλη πλευρά, το «άνοιγμα» αυτό του σχολείου σε πολιτιστικούς φορείς του τόπου επιβεβαίωσε ότι οι εκδηλώσεις πολιτισμού στο σχολείο οφείλουν να είναι και μια απάντηση του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της εποχής. Ότι οφείλουν να αναδεικνύουν – παράλληλα με την κύρια μαθησιακή και γνωσιοθεωρητική – την καλλιτεχνική και την κοινωνική εμπειρία και να στήνουν «γέφυρες» κόντρα στο «σύγχρονο» άνεμο της απολιτιστικοποίησης και του ατομικισμού που τις γκρεμίζει. Παρ’ όλες τις ενδογενείς δυσκολίες που παρουσιάζει η συνθετότητα της μορφής του συγκεκριμένου είδους εορταστικού θεάματος – πολυθεάματος – υπήρξε σωστή οργάνωση στην κατανομή, στην αλληλουχία και τη συνέχεια αυτόνομων δράσεων με τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η συνοχή και η εξέλιξή του. Αναπτύχθηκαν ισόρροπα ο πληροφοριακός, ο γνωστικός, ο ιδεολογικός αλλά και ο αισθητικός άξονας. Παιδιά από διαφορετικές τάξεις - ακολουθώντας το παράδειγμα των δασκάλων τους – κας Ζωής Ζιάνη και κας Στεφανίας Κωνσταντίνου συνεργάστηκαν με πειθαρχία και συνέπεια με αποτέλεσμα η εκδήλωση να εντυπωσιάσει και να συγκινήσει όχι μόνο ως περιεχόμενο αλλά και ως μήνυμα συλλογικότητας, συμμετοχικότητας και αλληλεπίδρασης. Με πολλές εκπλήξεις και ευρηματικές λύσεις η μια καλλιτεχνική δράση διαδεχόταν την άλλη (χάπενινγκ, θεατρικό αναλόγιο, μουσική, βιντεοπροβολή, εικαστικά κ.ά.) στοχεύοντας συνδυαστικά σε ένα κοινό αποτέλεσμα και επιτυγχάνοντας όλες μαζί να φωτίσουν διαφορετικές πλευρές της συγκεκριμένης επετείου και να αναδείξουν τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων της. Έτσι μαθητές και εκπαιδευτικοί, αυτήν τη ξεχωριστή, ιστορική ημέρα, «βγαίνοντας» από τους τοίχους του σχολείου τους «συνάντησαν» σε μια «πολιτιστική φωλιά» της πόλης τους την τοπική κοινωνία-καλλιτεχνική και μη- της εκμυστηρεύτηκαν προβληματισμούς , της διηγήθηκαν ιστορίες του «τότε» και του «τώρα» , προσωπικές και ταυτόχρονα παγκόσμιες και της διοχέτευσαν την ευαισθησία, την αγωνιστικότητα, το ήθος και πάνω από όλα αυτό που στις δύσκολες μέρες μας έχει όσο ποτέ ανάγκη: την ΕΛΠΙΔΑ για τη γενιά του μέλλοντος.