Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ»

Στο 4ο Νηπιαγωγείο Θηβών, στο σχολικό έτος 2010-2011, η εκπαιδευτικός ΜΑΚΟΥΛΗ Θεώνη με ένα Κλασικό Τμήμα Δέκα πέντε (15) μαθητών σχεδίασε και υλοποίησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ» που διήρκησε Επτά (7) μήνες.
Όπως δηλώνει η εκπαιδευτικός Σκοπός του προγράμματος είναι:
1) Η ανάπτυξη κοινωνικών – συναισθηματικών δεξιοτήτων των νηπίων.
2) Η ανάπτυξη της κριτικής και επαγωγικής σκέψης.
3) Ενδυνάμωση των δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων.
Και ειδικότεροι στόχοι:
1) Η ενδυνάμωση των παιδιών ώστε να χρησιμοποιούν τη σκέψη τους και να ενεργούν υπεύθυνα και ώριμα.
2) Η αναγνώριση των συναισθημάτων τους και η διαχείριση αυτών με ορισμένους τρόπους.
3) Η αύξηση των ικανοτήτων τους ώστε να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματά τους.

Τα παιδιά οικοδομούν δεξιότητες μέσω των τεχνικών: αφήγησης ιστοριών, παιχνιδιών ρόλων, κουκλοθέατρου, συζήτησης, ψυχοκινητικών παιχνιδιών, εικαστικών δημιουργιών, αλλά και μέσω της σύνδεσης με τα άλλα γνωστικά αντικείμενα του αναλυτικού προγράμματος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ :
Τα παιδιά χωρίζονται σε διαφορετικό χώρο, σε δύο ομάδες όπου εναλλάσσονται : τα αγαλματάκια και τους παρατηρητές. Ο βοηθός δίνει την οδηγία στα αγαλματάκια να περπατούν στο χώρο, προσπαθώντας να εκφράσουν κάθε φορά ένα συναίσθημα. Η ομάδα των παρατηρητών καλείται μόλις σταματήσουν να κινούνται τα αγαλματάκια, να παρατηρήσουν, να μαντέψουν το συναίσθημά τους και να το αιτιολογήσουν.




Τα παιδιά κατασκευάζουν «το δέντρο της αγάπης». Σχεδιάζουν και κόβουν φύλλα από κάνσον. Μετά το κάθε παιδί υπαγορεύει στην νηπιαγωγό και γράφει : ποιο τρόπο θα προτιμούσε για να δείξει ότι νοιάζεται. Όταν ολοκληρωθούν γίνονται τα φύλλα του «δέντρου της αγάπης».



Τα παιδιά σχεδιάζουν σε χρωματιστά κάνσον το περίγραμμα της παλάμης τους και έπειτα το κόβουν. Στο κέντρο της παλάμης τους ζωγραφίζουν το πορτρέτο τους, ενώ σε κάθε δάκτυλο γράφουν κάτι για το οποίο είναι περήφανοι για τον εαυτό τους. Στο τέλος ενώνοντας όλες τις παλάμες κατασκευάζουν «το περήφανο παγόνι».



Τα παιδιά παίζουν ένα παιχνίδι ρόλων που έχει σχέση με το «τι μπορώ να κάνω όταν μου παίρνουν το παιχνίδι μου». Μιλούν για τον εαυτό τους , τα συναισθήματά τους αλλά και για το τι θέλουν σταθερά και ευγενικά. Δραματοποιούν καταστάσεις φροντίζοντας να περνούν κι απ΄ τους δύο ρόλους, δηλαδή αυτού που του παίρνουν κάτι και αυτού που αρπάζει κάτι.



Τα παιδιά αφού χωριστούν σε τρείς ομάδες ζητάμε να σκεφτούν και να ζωγραφίσουν κάτι που συνέβη στα ίδια ή σε κάποιο γνωστό τους. Στη συνέχεια κάθε ομάδα καταγράφει τα στάδια επίλυσης του προβλήματος και τέλος γίνεται η επιλογή της καλύτερης λύσης.