Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

H έννοια της λέξης «ζηλεύω»



Από το 10 Νηπιαγωγείο Θήβας παραλάβαμε υλικό από την παρακάτω ενδιαφέρουσα δραστηριότητα: 
Με αφορμή το βιβλίο «Η ζήλια» από  την σειρά των  συναισθημάτων ξεκίνησε συζήτηση με τα παιδιά έτσι ώστε  μέσα από δικές τους εμπειρίες να κατανοήσουν την έννοια της λέξης «ζηλεύω». Να συνειδητοποιήσουν ότι μετά την ζήλια πολλές φορές έρχεται θυμός για το πρόσωπο που ζηλεύουν.
Tα περισσότερα παιδιά απάντησαν στην ερώτηση πότε ζηλεύουν χωρίς να δυσκολευτούν.
Ζηλεύω  όταν ένα παιδάκι έχει ένα καινούριο παιχνίδι.
Όταν η μαμά αγαπάει την αδερφή μου πιο πολύ από μένα.
Όταν μου πάρουν το παιχνίδι και παίξουν.
Όταν κάποιος βγει πρώτος.
Όταν οι άλλες έχουν ωραία ρούχα και εγώ δεν έχω.
Όταν κάποιος παίζει με το αγαπημένο μου παιχνίδι.

Είπαμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικό να τα έχουμε όμως όταν ζηλεύουμε νιώθουμε το σώμα μας και το πρόσωπο σφιγμένα και δεν αισθανόμαστε ωραία.
Σχολιάζοντας την ζήλια για την αγάπη της μαμάς σε κάποιο άλλο αδερφάκι τους είπαμε ότι και τα δύο ή περισσότερα αδελφάκια είναι εξίσου σημαντικά για τους γονείς.
Για να το κατανοήσουν καλύτερα καθισμένα  σε κύκλο  μοιράσαμε σε όλα τα  παιδιά φαναράκια. Στην συνέχεια ανάψαμε ένα κερί και αφού χαλάρωσαν συζητήσαμε για το τι αισθανόμαστε όταν το παρατηρούμε.
Η φλόγα λαμπερή ,φωτεινή χαλαρωτική, μας δίνει ζεστασιά και την παρομοιάσαμε με την αγάπη.
Η πραγματική αγάπη σαν αυτή που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους ή οι δάσκαλοι για τα παιδιά της τάξης τους μοιάζει με την φλόγα. Είναι  ίδια για όλους. Δεν τελειώνει ποτέ.
Ανάβοντας το φαναράκι κάθε παιδιού ρωτάμε τα παιδιά αν λιγόστεψε η φλόγα του κεριού μετά από κάθε άναμμα. Το ίδιο ρωτάμε και αφού έχουν ανάψει όλα τα φαναράκια.
Έτσι βλέπουν πόσο μαγική είναι η πραγματική αγάπη και πως όσο και να δίνει δεν λιγοστεύει καθόλου.
πηγή: «Βήματα για την ζωή» Π.Τ.Ν. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.